از پرهاى سوخته و خیمه هاى خاکستر، چهل روز مى گذرد؛ از شانه هاى بى تکیه گاه و چشم هاى به خون نشسته، از لحظاتى که سیلى مى وزید و صحرا در عطشى طولانى، ثانیه هایش را به مرگ مى بخشید.

 حالا چهل روز است که مرثیه هامان را در کوچه هاى داغ، مکرر مى کنیم.
چهل شب است که بر نیزه شدن آفتاب را سر بر شانه هاى آسمان مى گرییم. «اى چرخ! غافلى که چه بیداد کرده اى».

برای ما اربعین حسینیست                                                                                                                                                          

                                  برای خواهرش اما

                                                                      اربعین بی حسینی..        
        

اربعین که می‏آید، باید از زینب گفت؛ از حاصل زخم‏ها و نمازهای نشسته‏ای که هنوز او را به یاد دارند.
اربعین می‏آید؛ اما تلاوت زیبایی را تنها در چشمان زینب علیهاالسلام باید جست. اربعین می‏شکفد و نام زینب گل می‏کند. زینب از آن چه یزیدیان شرم‏زده هراس داشتند هم بالاتر بود. زینب علیهاالسلام ، با خطبه‏ای از غربت در میان هلهله زنان شام، گل گریه کاشت.
اربعین است و کاروان تأثیرگذار عشق آمده است. فرزند مکه و منا ـ زین‏العباد ـ آمده است؛ پیک انقلاب‏گر، برای شامیانی آمده است که دل‏هاشان از بنای مسجد دمشق هم سخت‏تر بود.
اربعین آمده است؛ همراه سپاه پیروز افتخار و وارثان خون و روشنی.
چهل روز پیش …
چهل روز از اشک‏های کربلا می‏گذرد؛ قطراتی که حاوی پیام فتح‏اند و دلاورمردی. امروز «جابر» و «عطیه» خود را به مدفن حنجره آزادگی رسانده‏اند.
در چهلمین روز، تنها چیزی که برای همه تداعی می‏شود، حدیث خون و پیروزی است.

به امید ظهور مهدی زهرا(عج الله تعالی فرجه الشریف) 

                اللّهمّ عجل لولیک الفرج

                           به امید روزی که تیتر تمام خبرها این باشد: مهدی فاطمه آمد . 

سالهاست صبح هاي جمعه ندبه گويان ، با اشک و مژه ،چشم هايم را آب و جارو مي کنم تامگرقدمگاه توشود.

ودرغروب غم انگيز چشما نم سمات رازمزمه می كنم…

اقایم وفردا اربعین حسینی است ومن سرباز حقیرت به نوبه ی خودم این روز را به پیشگاه مقدست تسلیت عرض میکنم .

درد دل زينب با برادرش

حسينم! تو آرام دل بى قرار خواهر بودى، پس چه شد دل آرام من كه از نظرم پنهان شدى و تا ابد بي قرارم كردى؟

ماه من! تو كه پيوسته در كلبه احزانم طلوع مى كردى و خانه ی دل افسرده ام را روشن، چگونه روح ناتوان و قلب مجروحم را از آن همه صفا و سرور و نور و فروغ محروم كردی؟

عزيزم، برادرم! حتماً از دل غم زده و قلب شكسته ی من خبر دارى، حتماً مى دانى كه دور از تو آفاق عالم در نظرم تيره و تار گشته و قيافه ی زندگى در چشم من چون قيافه ی غولی سياه و مهيب نمایان است..

عزيزتر از جانم! مى دانم آگاهى که خواهر بلاكش تو در فراق تو چه تلخى كشنده و تحمل ناپذيرى را در كام خود احساس مى كند..

نور ديده ام! فرزندان تو، مثل خواهر دل خسته ات پس از شهادتت مى سوزند و اشك مى ريزند..

حسين عزيزم! در خرابه ی شام، شب كه مى شد دلبندان و خواهران تو غريبانه سر به بالش خاك مى نهادند و آن را با اشک چشمانشان گل مى كردند.. 

اى مهر درخشانم! غصه ی غربت و بى كسى و فراق، گلوى آنان را مى فشرد و چشمان معصومانه شان رامى آزرد..

     اما! من؛ همچنان صبر پیشه کردم و رسالتت را بر دوش کشیدم تا راه تو را به پایان برسانم.   

چند صباحي با عطر وبوي محرم انس گرفته بو دم رد دلهايم رابه پيشت مي اوردم با يك چشم بر هم زدن اين ماه تمام شد ورفتم درماهي كه  ذ كرش صلوات بر احمد والش بود  واكنون اين ماه  رو به اتمام است وروز به روز تپش قلبم بيشتر مي شود وترسم از اين است كه محرم وصفر سال اينده نباشم ونتوانم ازاين سفره ي پر نعمت الهي بهره بگيرم  .

اري محرم وصفر بهانه اي بود براي به ياد تو بودن

اي آن كس كه نامت مونس تمام لحظه هاي زندگي  من است از تو مي خواهم  كه از خدا بخواهي  اين بهانه بودن برايم ملكه شود.

یا امام حسین از تو می خواهم که حاجت همه ی حاجتمندان را براورده گردانی وهیچ کس را محتاج دیگران نکنی وکاری کنی که یاد بگیریم :+خدا-دیگران زندگی کنیم.

  به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست

         عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست          

چه ساختن هایی که مرا سوخت وچه سوختن هایی که مرا ساخت خدایا مرا فهمی عطا کن که زمقصد سوختنم ساختنی اباد از من به جا ماند.

 حسین یعنی زیبایی مگر می شود با زیبایی همراه وهمسایه بود و زیبا نشد

صاحبان بصیرت، همیشه به خواندن زیارت عاشورا توجه داشتند و آن را به دیگران نیز سفارش می‏کردند. مرحوم شیخ رجبعلی خیاط که حالات معنوی او مشهور خاص و عام است، در توسل به اهل بیت علیه‏السلام به زیارت عاشورا تأکید فراوانی داشت و می‏فرمود: «در عالم معنا به من توصیه کرده‏اند که زیارت عاشورابخوان». وی به دیگران نیز سفارش می‏کرد: «تا زنده‏اید زیارت عاشورا را از دست ندهید».

تنها زیارت عاشورا

یکی از بزرگان حوزه می‏فرماید: امام جماعت مسجد محمدیّه قم، جناب حجة‏الاسلام والمسلمین سیدحسین برقعی به من گفتند: «پس از سانحه‏ای که برای من روی داد، به فراموشی شگفت‏آوری دچار شدم؛ به گونه‏ای که تمامی اعضای خانواده و فرزندان خویش را می‏دیدم، ولی هیچ کدام از آنها رانمی‏شناختم. تنها چیزی را که فراموش نکرده بودم، زیارت عاشورا بود که آن را  از حفظ میخواندم.

الهی  حکمت قدم هایی که برایم بر  می داری بر من اشکار کن تادرهایی که به سویم  می گشایی راندانسته  نبندم  ودرهایی که به  رویم می بندی به اصرار نگشایم .

خدایا از تو می خواهم کمکم کنی  شکسته های دلم را  فقط به بازار خودت بیاورم زیرا می دانم که بهای شکسته دلانی.

کاش  از دلبر نشانی  داشتیم بر سر کویش مکانی داشتیم از برای این حسین تشنه لب کاش در دل کربلایی داشتیم.

حسین جان برایم دعا کن چشمان تو  گل افتاب گر دانند به هر جا بنگری خدا انجاست. 

خدایا از تو می خواهم مرا حسینی بگردانی وحسینی بمیرانی.

به فريادم برس                                                             

حسين جان اكنون كه در حال نوشتن اين مطلب مي باشم دلم بسيار گرفته  به نحوي كه اصلا دلم نم خواهد دراين دنياي وانفسا زندگي كنم

اي سالار شهيدان به فرياد دل شكسته ام برس!

اي شاه شهيدان از تو مي خواهم تسكين كننده ي درد هاي بي دردم باشي!

حسين جان!از تو مي خواهم مرا به آن هدفي كه دارم برساني زيرا ؟

حسين جان به اميد آن روزي كه……

هفتم ماه صفر، روز تولد هفتمین ستاره آسمان ولایت مبارک باد

ماه مدینه شمع جمع هستى                        بر ما دهد درس یکتا پرستى

   هفتم وصى خاتم النبیین                                  سلاله طاها و آل یاسین 

دل را به دسته گل های انتظار آذین می بندیم و چشم در راه مولود فضیلت ها و سرمشق عارفان و سالكان، امام موسی كاظم (ع) می نشینیم و ندا سر می دهیم: سلام ما بر تو ای كه سجاده شب، غمناك از مناجات شب و نیمه شبت و میله های سرد و زندان شرمنده از این همه استقامت تو. ای سرمشق مقاومت و صبوری! ای اسطوره پرشكوه و هارون شكن!

ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) امام هفتم از ائمه اثنی عشر (ع) و نهمین معصوم از چهارده معصوم (ع) تولد آن حضرت در ابواء (محلی میان مكه و مدینه) به روز یكشنبه هفتم صفر سال   128 یا 129 ق   واقع شد.

شخصیت اخلاقی:
او در علم و تواضع و مكارم اخلاق و كثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب المثل بود. بدان و بداندیشان را با عفو و احسان بیكران خویش تربیت می فرمود. شبها بطور ناشناس در كوچه های مدینه می گشت و به مستمندان كمك می كرد. مبلغ دویست، سیصد و چهارصد دینار در كیسه ها می گذاشت و در مدینه میان نیازمندان قسمت می كرد. صرار (كیسه ها) موسی بن جعفر در مدینه معروف بود. و اگر به كسی صره ای می رسید بی نیاز می گشت معذلك در اطاقی كه نماز می گذارد جز بوریا و مصحف و شمشیر چیزی نبود.
فرزندان امام:
بنا به گفته شیخ مفید در ارشاد امام موسی كاظم (ع) سی و هفت فرزند پسر و دختر داشت كه هیجده تن از آنها پسر بودند و علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم افضل ایشان بود. از جمله فرزندان مشهور آن حضرت احمد بن موسی و محمد بن موسی و ابراهیم بن موسی بودند. یكی از دختران آن حضرت فاطمه معروف معصومه سلام الله علیها است كه قبرش در قم مزار شیعیان جهان است. عدد اولاد آن حضرت را كمتر و بیشتر نیز گفته اند.

—–

شهادت غم انگیز حضرت  رقیه علیها السلام 

شام غریبان، تو را خوب می‌شناسد؛ تورا که آن‌قدر پدر پدر کردی و «یا عَمَّتِیَ و یا أُخْتَ أَبِی! أیْنَ أَبِی» گفتی تا در روشنای حضور حسین علیه‌السلام غوطه‌ور شدی.

رقیه که بود؟ 

حضرت رقيه در واقعه عاشورا حدود سه يا چهار سال سن داشت كه بعد از شهادت امام حسين(ع) و يارانش در عصر عاشورا به همراه ديگر زنان بني‌هاشم توسط سپاه يزيد به اسيري رفت.

ميلاد امام محمدباقر(عليه السلام) شكافنده علوم و گشاينده دروازه هاي دانش، برشيعيان و ارادتمندان حضرتش خجسته باد!

دارم به دل ولاي تو يا باقر العلوم
بر سر بود هواي تو يا باقر العلوم
عهد ولادت تو و جشن و سرور ماست
جانم شود فداي تو يا باقر العلوم

اى باقر العلوم كه هنگام مكرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو
پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو
در عرصه وجود نهى قبل از آنكه پاى
داده سلام احمد مرسل براى تو
هر كس تو را شناخت دل از دیگرى برید
بیگانه گشت با همه كس آشناى تو

 اول صفر صدقه فراموش نشود

اول صفر 

 وارد كردن سر مطهر امام حسين عليه السلام به شام ، ورود اهل بيت عليهم السلام به شام ، شهادت زيد بن علي بن الحسين عليهم السلام (به روايتي)، آغاز جنگ صفين (بنا بر روايتي)
 
اعمال ماه صفر
بدان كه اين ماه معروف به نحوست است و براي رفع نحوست هيچ چيز بهتر از تصدق و ادعيه و استعاذات وارده نيست
و اگر كسي خواهد كه محفوظ ماند از بلاهاي نازله در اين ماه در هر روز ده مرتبه بخواند چنانكه محدث فيض  فرموده:

يَا شَدِيدَ الْقُوَي وَ يَا شَدِيدَ الْمِحَالِ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِكَ جَمِيعُ خَلْقِكَ فَاكْفِنِي شَرَّ خَلْقِكَ يَا مُحْسِنُ

يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ  كَذَلِكَ نُنْجِي

الْمُؤْمِنِينَ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرين

‏قال ابوعبدالله علیه السلام: موضع قبرالحسین علیه السلام ترعة من ترع الجنة   

امام صادق علیه السلام فرمود: جایگاه قبر امام حسین علیه السلام درى از درهاى بهشت است

  يا سيد الساجدين تو را به آبروي خواهرت زينب قسم مي دهم كه در سجدههاي طولاني  ات         دعايم كني

امشب شكسته هاي دلم را به بازار خدا ميبرم زيرا ميدانم خدا خود بهاي شكسته ذلان است اما مي خواهم امشب شفاعتم را از خدا بخواهي

 اي كاش در ركاب امامم شوم شهيد من سخت بر دعاي حسينم بسته ام اميد

اللهم الرزقنی محبت الحسین  

               اللهم الرزقنی شفاعت الحسین              

   اللهم الرزفنی زیارت بین الحرمين

 افتـخارم بس که عـمری سـاکن کوی توام   از تو باشد نی زمن این افتخارم یا حسین

 یاامام حسین تورابه ابروی مادرت زهرا قسم میدهم که

 حسين جان به اميد چتر فردايت خيس بارانم

تو كه اهسته ميخواني قنوت گريه هايت را ميان ربناي سبز دستانت دعايم كن  

نازم ان آموزگاري را كه در يك نصفه روز دانش اموزان عالم  را همه دانا   كند

 *ابتدا قانون آزادي نويسد بر زمين                  *بعد ازآن با خون هفتاد دوتن امضا كند

هر شب که بادو ديده تر گريه مي کنم
با اشک نه به خون جگر گريه مي کنم
سيني به دست در به در هييتت شديم
اين ارث مادريست اگر گريه مي کنيم
عمريست زير بيرقتان پا گرفته ايم
يک قطره اشک داده و دريا گرفته ايم
شالي که بسته ايم براي عزايتان
از ريشه هاي چادر زهرا گرفته ايم
صاحب عزا کجاست امشب شب عزاست
با گريه بين روضه تان جا گرفته ايم

                                          السلام عليك يا علي اكبر

چو در سر داشت شور خالق اکبر علی اکبر

به میدان شهادت گشت روی آور علی اکبر

چو دشمن دید سرو قامت و بدر جمالش را

گواهی داد باشد شبه بیغمبر علی اکبر

بود برج ولایت را حسین بن علی خورشید

در آن برج است روشنتر ز هر اختر علی اکبر

به دریایی که موجاموج دارد لولوی لالا

صدف گر حضرت لیلا بود گوهر علی اکبر

به بازاری که عشق آنجاست حاکم می خردشیرین

لقای دوست را با نقد جان وسر علی اکبر

صف روبه دلان را زد به هم با حمله ای بیدا

چو شد در عرصه ی هیجا چو شیر نر علی اکبر

زفرط تشنگی پژمرده چون شد نرگس مستش

یکی ساغر گرفت از ساقی کوثر علی اکبر

کمان شد قامت سرو ابی عبدالله آن وقتی

که همچون گل ز اسب افتاد و شد پرپر علی اکبر

تبسم بر لبش چون غنچه راز عشق را میگفت

به شیدایی پدر را دید چون در بر علی اکبر

فراز شاخه ی طوبای قدسی خانه می خواهد

اگر همچون کبوتر می گشاید پر علی اکبر

به خون غلتان چو گل خندان مقیم محفل جانان

خدا را دید در آیینه ی باور علی اکبر

شهادت را که باشد هدیه ای بر خلق از خالق

به جان و دل پذیرا گشته چون حیدر علی اکبر

نمی تابد چرا دیگر چراغ خیمه ی لیلا

به نزد او نمی آید مگر دیگر علی اکبر

به دنیا هست ما را خوش عمل امیدواریها

که باشد شیعیان را شافع محشر علی اکبر

نحوه ي شهادت حضرت علي اصغر عليه السلام در كربلا

امام حسین علیه السلام در عصر عاشورا وقتی همه یارانش شهید شدند و پیش از اینکه به میدان برود، فرزندش عبدالله را در آغوش گرفت. در این هنگام مردی از بنی اسد تیری پرتاپ کرد و آن کودک را به شهادت رساند. امام علیه السلام دست خود را از خون نوزاد پر کرد، خون‌ها را به آسمان پاشید، و قطره‌ای از آن به زمین باز نگشت. آن‌گاه عرضه داشت:« پروردگارا! خیر ما را در این خون قرار ده و انتقام‌مان را از این ستمگران بگیر.» آن گاه آن کودک را در کنار دیگر شهدا قرار داد.

**********

در روایت دیگری آمده است: امام علیه السلام کنار خیمه ها آمد و به زینب گفت:« فرزند کوچکم را نزد من آرید تا با او وداع کنم.» آن‌گاه او را گرفت و صورتش را نزدیک برد تا او را ببوسد. در این هنگام حرملة بن کاهل اسدی تیری رها کرد. تیر گلوی کودک را درید و او را به شهادت رساند.امام به زینب فرمود:« کودک را بگیر.» آن گاه دست خود را زیر گلوی او گرفت و چون دستش پر از خون شد، به سوی آسمان پاشید و فرمود:« چون خدا بلاهایی را که بر من فرود می‌آید، می‌بیند، تحملشان بر من آسان است.»  

  آبروی حسین به کهکشان می ارزد
یک موی حسین بر دو جهان می ارزد
گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست
گفتا که حسین بیش از آن می ارزد

روز پنجم
1. در این روز عبیداللّه‏ بن زیاد، شخصی بنام “شبث بن ربعی"10 را به همراه یك هزار نفر به طرف كربلا گسیل داد.
2. عبیداللّه‏ بن زیاد در این روز دستور داد تا شخصی

بنام “زجر بن قیس” بر سر راه كربلا بایستد و هر كسی را كه قصد یاری امام حسین علیه‏السلام داشته و بخواهد به سپاه امام علیه‏السلام ملحق شود، به قتل برساند. همراهان این مرد 500 نفر بودند.
3. در این روز با توجه به تمام محدودیتهایی كه برای نپیوستن كسی به سپاه امام حسین علیه‏السلام صورت گرفت، مردی به نام “عامر بن ابی سلامه” خود را به امام علیه‏السلام رساند و سرانجام در كربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.

پس از عاشورا، زنان خاندان نبوت شهادت پدران را از فرزندان خردسال پنهان می داشتند و می گفتند پدرانتان به سفررفته اند؛ تا این که یزید آنان را به سرای خویش درآورد.

امام(عليه السلام)دختری چهارساله به نام رقیه داشت.شبی از خواب برخواست و با حالتی پریشان گفت:
 پدرم کجاست که من اکنون او را در خواب دیدم. چون زنان این سخن را شنیدند گریستند و صدای شیون برخاست و یزید بیدار شد وپرسید چه خبر است؟ مأموران بررسی کردند و ماجرا را برای یزید گفتند. یزید گفت: سر پدرش را نزد او ببرید. آن سر مقدس را در زیرپوشش قرار داده و در برابرش نهادند.

پرسید: این چیست؟ گفتند: سر پدرت حسین است. آن را برداشت و در دامن نهاد و می گفت: «چه کسی تو را به خون خضاب کرده است ای پدر؟ چه کسی رگ گلوی تو را بریده است ای پدر؟ چه کسی مرا به این کوچکی یتیم کرده است پدر؟ پس از تو به چه کسی امیدوار باشیم ای پدر؟ این دختر یتیم را چه کسی بزرگ کند؟ ای کاش من فدایت شده بودم، ای کاش من نابینا شده بودم! ای کاش من در خاک آرمیده بودم و محاسن به خون خضاب شده تو را نمی دیدم.» آن گاه لب کوچک خود را بر لبهای پدر نهاد و گریه شدیدی کرد و از هوش رفت. هر چه تلاش کردند به هوش نیامد و او در همان خرابه های شام به شهادت رسید.

منابع:

نفس المهموم، ص 259

دل نوشته

بازم ميگم آي رفقا ، هر كه دارد هوس كربـُبلا بسم الله
قرارمون روز عرفه كرببلا خيابون بين الحرمين
در فاصلهء دو دل اسيرم
خواهم كه دراين مكان بميرم
آن سمت امام مشرقين است
اين سمت سپهبد حسين است
هر چند كه مرحمت ز مولاست
امضاء و حواله دست زهراست

پیام تسلیت

اي وجودت عشق را معناي حسين            عالمي يك قطره تو دريا حسين

  فرا رسيدن ماه محرم را به تمامي مسلمانان جهان تسليت مي‌گم

محرم که می‌آید؛
     دلت را با خودش می‌برد.                                  

     می‌برد و آن را منزه می‌کند، از زنگارهای روزگار.
            می‌شوید، عطرآگین می‌کند، صیقل می‌دهد، پاک می‌کند.

             محرم که می‌آید؛
                   دل‌ها خدایی می‌شود،
                             چشم هایم را هم…

                         و آن را دلیلی نیست، به جز معجزه‌ی خون خدا.
                              خونی که شراره‌های آن، تا قیام قیامت در دل ظلم‌ستیزان می‌جوشد.

ان الحسين مصباح الهدي وسفينه النجاه

 داني كه چرا چوب شود قسمتش آتش/بي حرمتي اش بر لب و دندان حسين است

داني كه چرا آب فرات است گل آلود/شرمندگي اش از لب عطشان حسين است

داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش/زيرا خدا نيز عزادار حسين است