محرم که می‌آید؛
     دلت را با خودش می‌برد.                                  

     می‌برد و آن را منزه می‌کند، از زنگارهای روزگار.
            می‌شوید، عطرآگین می‌کند، صیقل می‌دهد، پاک می‌کند.

             محرم که می‌آید؛
                   دل‌ها خدایی می‌شود،
                             چشم هایم را هم…

                         و آن را دلیلی نیست، به جز معجزه‌ی خون خدا.
                              خونی که شراره‌های آن، تا قیام قیامت در دل ظلم‌ستیزان می‌جوشد.